کافه زندگی

باور کن مشکل فرهنگی مملکت ما کتاب خوندن نیست، مطالعه نداشتنه!

این سرانه ی مطالعه ی "مناسب و ارزشمند" هست که توی مملکت ما پایینه، نه کتاب دست گرفتن. محتوای خوب هرجا میخواد باشه، باشه! فرقی نمیکنه! چه توی اینترنت و موبایل، چه روی کامپیوتر و لپ تاپ، و چه کتاب کاغذی.

یه وقت بیراهه نریم. آخه تجربه مشابه زیاد داشتیم و داریم. همین.

داداش ایشالا تو شادیات جبران کنیم! :))

خب خب! دیروز دومین روز جام جهانی 20 بود و اولین روز از بازی های گروه B ، ینی گروه ایران! گروه مرگ!

توی اولین بازیمون با اقتدار! مراکش رو  1-0 بردیم. البته گل به خودی Aziz Bouhaddouz فلک زده هم بی تاثیر نبود! :))

بهرحال از اون روزای خاطره انگیز بود برای فوتبال ما. یه روز تاریخی.

و حاشیه جالب اینه که پرتغال 3تا گل زده، اسپانیام 3تا گل زده، مراکشم 1گل زده! و ما با صفر گل زده صدرنشینیم آقا! اونم توی گروه مرگ!

پس از اونجایی که این پدیده در حد یه پدیده نجومیه و هر nسال یبار اتفاق میافته، بهتره همین الان هرچی شادی داریم ما ملت از خودمون در وکنیم.بازی بعدی با اسپانیاس و بعدیشم با پرتغال

اینم بنا به همون پدیده نجومی بودن و این صحبتا، ثبت کنیم در تاریخ! :))

*بعدا نوشت: ایران جلو اسپانیا 1-0 باخت و با پرتغال هم 1-1 مساوی کرد. با اینکه مساوی کردیم و باختیم، اما توی این چند شب مردم از نتیجه ها شگفت زده بودن و بعد هر دو بازی بیرون ریختن و شادی کردن.شاید چون کسی فکر این نتیجه های نزدیک رو نمیکرد. مثل خیلی های دیگه اعتقادی به قشنگ بازی کردن ایران ندارم. اکثر دقایق این دو بازی ما اتوبوسی دفاع میکردیم. شاید چون چاره ای نداشتیم. شاید چون باز بازی کردن جلو یه تیمی مث اسپانیا ینی خودکشی! بهرحال گذشت.بطور کلی میتونیم بگیم بچه ها عابرو داری کردن یجورایی.حالا حتی اگر یکم هم با ضد فوتبال و دفاع اتوبوسی

چه میشه گفت. چه میشه نوشت.

امرو یکسال از وداعت میگذره.دقیقا یکسال. احتمالا هیچ وقت یادم نخواهد رفت که یکسال پیش، صبح اون روز، با چشمانی خواب آلود دیدم که چند نفر چند جا توی فضای مجازی از تو صحبت کرده بودند.اونم با جملات نگران کننده، یا بهتر بگم شوکه آور!

خدا رحمتش کنه؟؟؟!!! چی؟! ینی چی؟! نمی فهمیدم.

گیج بودم و گیجی این کلمات هم مزید بر علت خواب آلودگی شده بود.

یکم سرچ کردم و.

سکوت کردم.

حسرت خوردم.

و هنوز هم حسرت میخورم، و سکوت میکنم.

تو نعمت وجود خودت رو از هوادارهات گرفتی. ازت نمیشه گذشت!

ستاره آلترنیتیو راک ایران غروب کرد.

جایی خوندم مسعود فیاض زاده گفته بود آلبوم جدیدتون آماده بود. شعرهات رو گفته بودی، ملودی ها و ترانه ها ساخته شده بود، فقط مونده بود بیای بخونی. حیف.حیف.

جات خالیه مرد.خیلی خالیه.

چه میشه گفت. چه میشه نوشت.

روی سنگ قبرش نوشته شد: تلاش نکن!»

.

چند سال پیش نمی دونم چطوری با بوکوفسکی آشنا شدم و ازش خوشم اومد! اما به واسطه ی همون جرقه، باعث شد اول یک سری از داستان های کوتاهش رو که یه جورایی زیرزمینی و شخصی ترجمه شده بودند، توی نت پیدا کنم و  بخونم، و بعد کتاب "عامه پسند"ش رو.

ازش خوشم میاد. گرچه در واقع اون آدم حال بهم زنی توی زندگی ش بود که حتی خودشم به این اعتقاد داشت! اما خوب نوشته هاش دوست داشتنیه! درسته لحنش گاهی حتی خارج از ادبه! اما این موضوعِ تک بعدی نوشته هاش نیست. نوشته هاش در کنار صراحت، جسارت، یرندگی و تیزی، و البته طنز، بی پرده س! در واقع بنظر من این جسارت و صراحت بوکوفسکی هست که اون رو متمایز میکنه، و اعتقاد ندارم اون قسمت از نوشته هاش که بقولی + س صرفا جاذبه ایجاد میکنه! نه اصلا.

یه کاراکتر خسته، بی حوصله، بددهن، بی کله، شاید گاهی پوچ گرا، اما در عین حال واقع بین! این خیلی جذابه!

شروع کار خودش حتی توی آمریکا هم با انتقادای زیادی روبرو میشه و در واقع یه موج نو و سبک جدید بوده.اوایل زیرزمینی کار میکرده حتی. بیشتر اون به عنوان شاعر میشناسن و حتی ژان پل سارتر» گفته اون بزرگترین شاعر آمریکاس، اما ظاهرا عناوین متعددی کتاب هم داشته. خوب قاعدتا با این زبان بی پرده بوکوفسکی خیلی کتاب هاش رو توی ایران نمیشه چاپ کرد. مثلا یادمه یه بنده خدایی یک فصل از رمان Women بوکوفسکی رو ترجمه کرده بود.اما خب حیف. احتمالا چون میدونست کارش چندان موثر نیست و در واقع نمیشه که همه بتونن ازش استفاده کنن و چاپ بشه، بی خیالش شد. اما فعلا تعدادی مجموعه شعر و رمان ازش ترجمه و چاپ شده و توی بازار هست.

پ ن: امروز سالگرد فوت او بود.

.

مجموعه ای از عکسهاش: